Broken Vertebra

Aug. 05 Dinsdagmiddag gesnipperd en naar Wijk aan Zee gereden om te gaan soaren, rustig windje uit zuid-west 2 a 3 Bft. Na wat zonnen rustig gestart en de duinen langs richting Castricum. Na een paar kilometer vloog ik iets over de duintop heen en verminderde vaart tot ik langzaam naar achteren werd getrokken, ik verloor echter nog geen hoogte. Dit was een voor mij een vreemde gewaarwording die ik niet kende en heb ik de remtokkels aangetrokken zodat ik tot stilstand kwam. Dit heb ik te lang (en te ver?) gedaan zodat het scherm in een stall kwam en ik in no-time 10 meter lager ten val kwam achter de duin. Ik belande iets achterover vol op mijn onderrug, ben zelf uit mijn harnas gekropen maar bleef pijn houden. Er was al snel hulp ter plaatse die mij achter de duin op de grond fixeerde. Na geruime tijd was er hulp met een brancard op het strand en werd ik op een plank in een orange kuip de stijle duin overgetild en over het strand met de vrachtwagen van de reddingsbrigade Castricum vervoert naar de ambulance. Vandaar naar het Rode Kruis ziekenhuis in Beverwijk waar ik gelijk gecontroleerd werd met foto's van mijn nek, rug en bekken, echo's van mijn borst en buik en een CRI-scan.

Ik bleek een gebroken lendewervel L1 te hebben die instabiel was en dus geopereerd (gefixeerd) moest worden. L1 heeft bij problemen invloed op de zenuwen van de dikke darm (obstipatie e.d.). Ik heb mijn oudste broer gebeld die een aantal zaken ging regelen zoals mijn auto die nog in WAZ stond en verder de familie inlichtte. Thijs van Total Control heeft zich verder over mijn scherm, harnas en andere spullen ontfermt en kwam 's avonds al langs met de autosleutels e.d. Verder was het voor mij gewoon plat en stil liggen en kreeg de nodige pijnstillers.

Aug. 07 Donderdagmorgen ben ik met de ambulance overgebracht naar het UMC in Utrecht en stond op de reservelijst om vrijdag geopereerd te worden, helaas ging dat niet door en kreeg een vaste plek op dinsdag toegewezen. Ik mocht inmiddels wel weer iets overeind liggen en vrij met mijn nek bewegen.
Aug. 11 Het weekend vloog om en maandagmorgen werd gevraagd of ik nuchter kon blijven om in de middag al onder het mes te gaan. Op de uitslaapkamer moest nog wel de pijnmedicatie bijgesteld worden en vier uur later lag ik weer op zaal. Ik had een drukknopje gekregen waarmee ik zelf een kleine dosis morfine kon toedienen aan het infuus, dat was wel heel lekker. Ik had echter al van voorgaande dagen gemerkt dat morfine ook je darmen stillegt met nare gevolgen voor je stoelgang, de bijwerkingen zijn erg lastig met een dikke opgezwollen buik. De pijnstilling dus maar zo minimaal mogelijk gebruiken.
Aug. 12 De volgende dag werd ik al door de zeer professionele verpleger Peter uit bed geholpen en een rondje zaal gelopen aan het infuusstatief. Ook regelde hij van een koffieapparaat op de gang een heerlijke dubbele espresso wat je stoelgang erg bevorderd. 's Middags liep ik zelf alweer over de gangen en heb zelfs een trap meegenomen. Dat werd dus gelijk mijn laatste fysio sessie, meer begeleiding had ik niet nodig. 's Avonds kwamen twee collega's op bezoek met een doos vol fruit, interessante lectuur en ... jawel, een vers pakje JPS.
Aug. 13 Foto's genomen van de gefixeerde wervel en het UMC doorgewandeld naar mijn eerste sigaretje buiten. Totaal niet naar gesmacht de bedlegerige dagen, maar nu het weer kon ... tja. Tussen de middag heb ik voor de mannen van de zaal lekker beschuitjes met verse aardbeien klaargemaakt.
Aug. 14 Donderdagmiddag ontslag en met een volle zak medicatie naar huis, opgehaald door Hans die ook wat boodschapjes heeft gedaan voor de komende dagen. 's Avonds weer heerlijk in mijn eigen bedje zonder gesnurk van medepatienten of piepende infuuscontrollers, heerlijk, rust. Ook fijn dat ik mijn 50ste verjaardag gehaald heb, weer thuis ben en zoveel mensen mij willen helpen en hebben meegeleefd.